Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ένα μεγάλο μπράβο σε μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικούς του σχολείου μας που διάλεξαν ένα σεμνό και συνάμα πολύ δυνατό τρόπο να μας υπενθυμίσουν ότι η Ελευθερία απαιτεί αγώνα.
Αντί άλλων σχολίων, το ποίημα “Μικρόκοσμος” του Ναζίμ Χικμέτ που τραγούδησαν σήμερα οι μαθητές μας.
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
